Roddelend lunchen

Een tijdje geleden heb ik een lekkere lunch gehad met een interessant onderwerp. Een collega heeft een verhaal verteld over een hartsvriendin van haar en verdwaalden wij in discussies over integriteit. Volgens Van Dale de definitie van integer is onschendbaar, eerlijk en onkreukbaar. Voor mij de kreet integriteit is heel simpel. Belangrijkste is dat ik mijn innerlijke gevoel van eigenwaarde wil blijven ontwikkelen en tot persoonlijke groei kom. Ik wil zo meer mogelijk en in elke situatie mezelf blijven. Dat vind ik de puurste vorm van integriteit en eerlijkheid.

Maar als je over de puurste vorm van integriteit hebt, heb je waarschijnlijk iemand die niet zo een groot belang aan uiterlijkheden hecht. Toch zijn er mensen die erg dichtbij zijn. Door hun ergernissen zou deze persoon zien dat zijn of haar eerlijke wijze van handelen niet altijd beloond wordt. Met de “dichtbije” mensen de lijn tussen de innerlijkheid en de uiterlijkheid is niet zo helder. Als zij niet eerlijk zijn, doet het pijn. Dan denk je: “Hoe kan zo een lief persoon dat doen?” Als jezelf door de dierbare om je heen niet eerlijk genoeg gevonden wordt, doet het nog erger pijn. “Hoe kan iemand zo dichtbij denken dat ik niet eerlijk ben”

In het voorbeeld van de collega had haar vriendin een incident waar zij dacht de gesprekslijst van haar huis telefoon te wissen. Zij pakte de telefoon op en zag dat er een onbekende naam in de lijst stond. De onbekende naam was van een vrouw die zij zelf niet kent, maar weet dat deze persoon bestaat. Het was het laatste gesprek van ongeveer een uur. Zij was boos, omdat deze persoon altijd gebeld wordt als zij de deur uit is. Maar, hoe kwam deze naam op haar telefoonlijst… Was het misschien de andere telefoonlijn van haar vriend… Oeps…

Zij was eerlijk en heeft meteen haar vergissing gemeld bij de beller- haar vriend. En zij zei dat ze het helemaal niet integer vindt dat er nooit iets gezegd wordt over dit soort telefoontjes, of berichten, of wat dan ook. Zij vindt het niet eerlijk… zei mijn collega… omdat als het een deel van het leven van haar vriend is, zou zij verwachten dat het ook op dezelfde manier beleefd wordt…. Zoals alle andere verhalen, telefoontjes, berichten… enzovoort. In alle andere gesprekken met de familie of vrienden, was zij op de hoogte gesteld… of van te voren vertelt de vriend dat hij van plan is om een telefoontje te doen of gebeurt het naast haar… Maar het leek alsof de gesprekken met de vriendinnen, waaronder een grote deel de oude vriendinnen of one-night stands, altijd stiekem moeten gebeuren. Zij kon het niet uitleggen waroom hij zo geheimzinnig moest doen over zijn communicatiebehoefte. Ik ben verbaasd om te horen dat voor dat vriendin van mijn collega, was het helemaal niet vreemd dat haar vriend een soort communicatiebehoefte heeft, maar zij vind het erg vreemd dat hij de behoefte op een heel stiekeme wijze vervuld. Zij kon alleen niet begrijpen waarom…

Op die avond was zij daarna ook nog beschuldigd door haar vriend voor dingen die zij niet doet, bijvoorbeeld het checken van de mobiele telefoon, de mailtjes, andere gesprekken, berichten… enzovoort…enzovoort… van zijn vriend… Daarna zei ik, “Jezus, wat heeft hij te verbergen dan?” “Inderdaad” zei de collega. Dat was ook het antwoord van de vriendin. “Dat heb ik niet gedaan en dat zal ik nooit doen, omdat ik het niet eerlijk vind en heel erg cheap vind. En, zou ik ook niet doen omdat ik tenminste een beetje vertrouwen moet kunnen hebben voor mijn dichtbijzijnden. Maar, wat heb jij te verbergen? Als ik je communicatie zou lezen, of als ik je gespreksgeschiedenis zou zien, wat zou ik weten dat ik nu niet mag weten?” En… “Niks” was het antwoord… “Niks…” “Ik heb niks te verbergen…” Dat leek net andersom dacht de vriendin.

Daarna raakten wij tijdens de lunchpauze in gesprekken… Hoe kan ik iemand als integer beschouwen wanneer deze persoon altijd geheimen heeft… Hoe belangrijk en fundamenteel is integriteit in een relatie… Kan je integriteit opeisen… Is dat eerlijk om zoiets te eisen… Ben jij dan eerlijk voor jezelf… En, als je de persoon wel vertrouwt… Dat je denkt dat hij of zij nooit onbetrouwbaar is… Kan je hiermee leren leven? Ben jij dan eerlijk voor jezelf… En vooral, waar komt de geheimzinnigheid vandaan?