Reizen

Over een paar maanden ga ik op reis. Nu al voel ik de reislust in mijn buik, in mijn hart, in mijn hoofd en in mijn benen. Ik lees alles over mijn bestemmingen om een gevoel te krijgen over de maatschappij daar en waarom de mensen daar bepaalde keuzes gemaakt hebben, het leven in het algemeen en het ritme van leven, religie(s), klimaat, en ik lees ook over praktische zaken zoals visa, openbaar vervoer inclusief binnenlandse vluchten en de bezienswaardigheden. Ik verslind al het leesmateriaal in alle talen die ik ken. Lekker bezig!

Zoiets in het vooruitzicht hebben is ontzettend leuk. Ik ben een reiziger, ben altijd een reiziger geweest en zal het ook blijven. Ik word langzamerhand ongelukkig van, als ik een tijdje geen nieuwe bestemmingen ontdekt heb. Zoals een paardenbloem in een vederlichte wind, begin ik één op één mijn veren kwijt te raken zonder dat door te hebben.

Wanneer was de laatste keer dat ik zo enthousiast was geworden over een bestemming? Dat weet ik niet meer. In ieder geval heel erg lang geleden. Sinds mijn Malta-reis in 2009, reis ik niet meer alleen. Omdat ik niet meer in mijn eentje op pad wilde gaan, was het sindsdien een beetje lastig geworden. Een leuke medereiziger is noodzakelijk als je niet alleen wilt of kunt reizen. Bovendien kan het ook zijn dat de leuke medereiziger een heel andere bestemming wil zien.Dan, als je toch samen wilt gaan, ga je compromissen sluiten, en dan gaat een paar van die mooie veren weer weg in de zachte bries.

Deze keer heb ik gelukkig een heel leuke medereiziger. Met hem kan ik diepgaande gesprekken voeren of juist de slappelach krijgen van heel oppervlakkige dingen. Hij is super aardig, heeft geen oordeel over mensen, houdt van afwisseling, houdt van natuur, hij is slim en gemakkelijk. Als we het oneens zijn, kan hij urenlang bezig blijven om zijn standpunt uit te leggen zonder kwetsende opmerkingen te maken. Dat kan ik ook urenlang met plezier doen, dus daarom hebben we tenminste leuke discussies in plaats van ruzies. Bovendien zal hij je nooit in de steek laten in een vreemd land. Je kunt altijd op hem rekenen. En wij hebben al veel reizen achter de rug, inclusief onze rit met de auto naar Turkije. Dus, medereiziger – check!

Het tweede belangrijke moment van een reisplan is het kiezen van de bestemming. De afgelopen twee maanden was ik bezig met deze keuze. Ik twijfelde tussen India en Japan. Het lukte me gewoon niet om de knop door te hakken en het vliegticket te boeken. Toen ik bewuster naar mezelf ging kijken, zag ik het ineens voor me. Ik wilde helemaal niet naar India gaan. Een paar jaar geleden was India mijn tweede topbestemming. Mijn verwachting was simpelweg: heel veel kleur, zachte mensen, armoede zonder lijden, een bestaan gebaseerd op niet-materialistische dingen, en een heel andere wereld vol met verrassingen. Toen ik ontdekt had dat India heel erg materialistisch is, en dat er naast de kleuren ook veel zwarte kanten zijn, waren er weinig redenen overgebleven voor een reis. In mijn ogen India is niet sentimenteel en leuk, maar luidruchtig, benauwend en vies. Dichterbij mezelf komen daar? Vergeet het! Elk moment zou meer energie kosten.

India is nog steeds wel een bestemming voor mij, maar ik zal een paar korte reizen plannen naar verschillende provincies in India. Alles in één keer wordt voor mij erg heftig en lang. Bovendien heeft dat land voor mij geen prioriteit. Mijn foto met de Taj Mahal op de achtergrond kan alsnog genomen worden op mijn 80ste. Om dezelfde redenen ben ik nog niet naar Londen of New York geweest. Ik wil nu graag naar onbekende gebieden. Ik wil ontdekken. Ik wil verrast worden. Ik wil helemaal meegenomen worden. Ik wil al mijn zintuigen gebruiken. Ik wil geprikkeld worden op een leuke manier. Ik wil ervan grenzeloos genieten. Ik wil naar bestemmingen met intrigerende namen. Glimlachen op een foto voor het British Museum... Mmmh… Nee… Japan zit nog steeds in mijn planning. Volgend jaar tijdens de bloesemperiode ga ik misschien naar Japan. Wie weet…

De tickets hebben we inmiddels gekocht – check! Lonely Planets besteld. Ik ga altijd met mijn rugzak en alleen met een retourticket weg. In deze reis ga ik ondervinden of die manier van reizen ook buiten de bekende wereld werkt. Waarom zou het niet zo makkelijk gaan eigenlijk? Ik heb een zeer goed gevoel over de komende reis. Volgens de tripadvisor heb ik alleen maar 15% van de wereld gezien tot nu toe. Dus, op pad!

De massa

In een uit de hand lopend gesprek mag je overeenkomen om niet mee eens te zijn en lekker blijven discussiëren over je standpunt. Als alle twee partijen hun standpunten duidelijk willen maken maar niet per se de ander willen veranderen, dan blijft het een leuke dans van ideeën waarmee je je standpunt nog beter leert uit te leggen.

In een leuke avond had ik het gevoel dat ik in zo een discussie ben belandt. Onze discussie ging over televisie. Volgens mij kon mijn gesprekspartner geen goede woorden vinden aan het eind. Hij zei “op dit moment kon ik mijn middelvinger opsteken om duidelijk te maken dat ik je standpunten lekker belangrijk vind”. Ik moest daarop lachen. Wat hij zei vond ik hilarisch, waarop mijn reactie was “Dan zou ik gezegd hebben: Ik heb nog betere middelvingers gezien, zoals de middelvinger van de rechterhand van Galileo.” Daarna zijn we uiteindelijk wel overeengekomen om samen te lachen met de hele tafel.

Televisie heeft de illusie gegeven dat de massa een grote macht was. Eigenlijk is massa een verzameling van de gemiddelde mens. Alleen televisie maakte het makkelijker om de gemiddelde mens te bereiken. In het Galilei Museum hebben ze, naast de middelvinger van Galileo, een gedeelte waar de uitvindingen van de 18e en de 19e eeuw te zien is. Op de grote houten poten stond een houten plank, waar een beetje metaal gelijmd was. Die uitvindingen waren groot en grof. Hiermee gingen de uitvinders naar de danspartijen en toenmalige feestjes van crème de la crème van de maatschappij. Op een gegeven moment mocht een van hun op het podium komen met de massale uitvinding. Het was min of meer een spektakel. Ze konden aan alle mensen hun super uitvinding laten zien of laten beleven. Misschien konden ze daar tussen alle rijke mensen ook een sponsor vinden.

Uitvindingen waren meestal gebaseerd op een elektroshock. Mensen konden voelen hoe de tintelingen van elektriciteit op het lichaam waren. Elektroshock apparaten zijn later in de gekkenhuizen gebruikt. Volgens mij was er geen mens gevonden wie daarmee weer gezond was geworden. Sommige uitvindingen in het museum waren grappig. Er was een kleine modelhuis te zien die verwoest was door een bliksem. Natuurrampen zijn altijd groots en meeslepend gevonden op enigerlei wijze.

Nu met de televisie is het mogelijk door miljoenen mensen gezien te worden. Natuur van de mens is nog steeds gericht op amusement zoals toen, wat niet per se slecht is. Baldansen bestaan niet meer, ook zijn de mensen van de baldansen hebben hun functie vergeven. Massa heeft zeker hun plek veroverd als toeschouwer van deze spektakels.

Televisie is gevonden door Philo Taylor Farnsworth in de jaren 20 heb ik op de lagere school geleerd. Later heb ik ook geleerd dat het ter discussie gesteld was, zoals alle uitvindingen. Er was een ander, een Rus en hij had de technologie nog eerder uitgevonden. Meestal wie de geschiedenis kan schrijven wordt de eigenaar van alle goede uitvindingen of daden. Slechteriken zijn meestal niet slecht omdat hun slechte daden groter of vreselijker zijn dan de “onschuldigen”. Alleen zijn ze slecht verklaard door de vertellers, eigenlijk “makers” van de geschiedenis.

Farnsworth was een Amerikaan. Hij kwam van het land die de 20ste eeuw en de meeste lesboeken in de wereld domineerde. Volgens mijn lesboeken was Farsnworth ook toegewezen als de uitvinder van de tv. Ik zou het wel willen weten hoe Farsnworth zijn uitvinding voor het eerst aan de publiek liet zien. Dit stukje kon je niet in de boeken vinden. Bestond toen een octrooiraad? Dan hoefde hij niet naar het publiek te gaan...

De zachte krachten zullen het overwinnen?

Na de Gemeenteraadsverkiezingen was de uitspraak van Geert Wilders het hoofdthema bij ons op het kantoor. Tijdens de bijeenkomst van de PVV in Den Haag vroeg Wilders naar het publiek: 'Willen jullie in deze stad, en in Nederland, meer of minder Marokkanen?' De PVV'ers riepen terug: 'Minder, minder, minder'. Daarop zei Wilders: 'Dat gaan we regelen.'

MINDER klinkt in ieder geval positiever dan GEEN. MINDER klinkt als; ze mogen er wel zijn, mits... Ik heb me vanochtend in de auto de hele tijd afgevraagd wat hij met MINDER bedoelt. Zijn aanhang weet het waarschijnlijk wel, aangezien ze met zijn allen ook MINDER riepen... Hoe moet ik het zien? MINDER; mag de groenteboer om de hoek wel blijven wonen in Almere, omdat hij een hardwerkende man is, maar zijn vrouw niet, omdat zij een hoofddoek draagt? Wie kan mij uitleggen wat er met MINDER bedoeld wordt en waarom hij niet het woord GEEN gebruikt. Hoeveel Marokkanen mogen dan in Almere wonen van Geert en hoe wordt de keuze gemaakt? Kunnen we binnenkort een TV-programma op Net 5 verwachten met de pakkende zinnen als "Almere kiest haar Marokkaan" of "Maroc of Almere. Wie zal dan in de jury zitten? :-)

Het is een alarmerende shift naar de machtsstaat, overal in de wereld zowel in Turkije, in Oekraïne en in Nederland. Belangrijkste doel is altijd een slachtoffer weten te creëren. Volgens Erdogan, de premier van Turkije, moesten arme gelovigen hun vrijheid afgelopen 80 jaar inleveren. Hij heeft zijn machtspositie versterkt door een basis geloof weten te creëren onder zijn slachtoffers. In Kiev, bestond protesterende publiek vooral uit allerlei groepen van rechts. Poetin van Rusland is niet helemaal onrechtmatig in zijn ingreep. In Nederland verbazen we ook niet over de uitspraken van Wilders. Met behulp van de financiële crisis, zijn er veel slachtoffers ontstaan. Gevuld met haat, zoeken ze een dader. Het is een bekende verhaal. Drama driehoek.

Hitler had een duidelijke punt; het verdrag op het einde van de eerste wereldoorlog was te belastend voor de Duitsers. Dat kon niet. De hardwerkende Duitse volk, met hun mooie blauwe ogen en hun mooie blonde haren waren onrechtmatig onder druk gezet. Ok, dat begrijpen we wel. Maar, was het de schuld van de Joden? Volgens Hitler, de redder, de redding ging via verzuivering. Mijn Spanjaard collega, wie links georiënteerd is, zei tegen mij: “Het gaat niet over de Turken. Het gaat niet over de Spanjaarden. Dus, wij zijn veilig” “Het gaat over de mens” zei ik. “ Bovendien, weet ik het niet hoe hij dat gaat regelen? En wat de betekenis van minder is”. Please define less, Mr Wilders.

De Spanjaard vindt het ook interessant dat hier in Nederland gesproken wordt over de zwarte scholen of witte scholen als de normaalste zaak van de wereld. In Spanje betekent het de val van het onderwijssysteem. En, “de val van de grondwet” zei ik. Alle Europese onderwijssystemen zijn gebaseerd op dat iedereen recht heeft op de toegang tot gelijke onderwijs. Heeft iedereen gelijke rechten als er een “goeie” en nog betere onderwijs ontstaat?

Eigenlijk onderwijs van nu is zo ouderwets. Als ik een lerares was geweest, was ik niet in staat om mijn 5 jarige nichtje te begeleiden. Zij krijgt zoveel informatie binnen via haar tablet en zij is zo getalenteerd in computer spelletjes. Er zijn kinderen van 2 met cognitieve vaardigheden beter dan een 40 jarige. Die kunnen afval scheiden in hun computerspelletjes en ze krijgen punten. Op de vuilnisbak van het spelletje zie je alleen maar een geschommelde papier getekend. En kijk je verbaasd naar een tweejarige die netjes een oude, verscheurde boek naar de papier vuilnisbak brengt. Wanneer en hoe heeft hij deze kennis opgebouwd? Hoe weet hij dat die beeld en een oude boek bij elkaar horen?

Er is wel hoop in de toekomst. Maar, we moeten wel herkennen dat de twee jarige van afvalscheiding hoogstwaarschijnlijk niet op Wilders zal stemmen. Niet omdat hij de afval leert scheiden. Omdat hij een ipad heeft. Omdat hij in een genoeg welvarend gezin geboren is. Hij zult op een scala van D66, VVD, Groenlinks, PvdA en SP variëren. CDA of SGP vind ik ook mogelijk.

Als je eenmaal niet hebt wat je naar je gevoel moest kunnen krijgen, dan geloof je in “minder Marokkanen”. Dan denk je niet eens wat de betekenis van minder is. Of waarom niet “ geen” Marokkanen gezegd werd. Nee, dan applaudisseer je zo een uitspraak met volle handen.

Ik woon in een welvarende wijk of in een hofje in Amsterdam. Daar wonen alleen maar “nette mensen” met bovengemiddelde inkomens. Paar maanden geleden was mijn uberNederlandse homo buurman bezig om mijn fiets te pompen en het ging niet goed. Hij vroeg of mijn Batavus een Nederlandse fiets was. Met zijn elitaire gedrag, zijn luxueus levensstijl en zijn AUDI met opendak, zal hij nooit verder dan VVD komen. Toen hij met mijn fiets bezig was, ging onze gesprek over het Rijksmuseum en de theatervoorstellingen. Ik geloof niet dat hij meer aansluiting heeft met de aanhangers van PVV in Almere dan ik, de allochtone buurvrouw.

In mijn beurt wonen er geen uithang jongeren. Ik ken de overlast niet. Ik werk in een verlies draaiende bedrijf, en voel ik me toch niet bedreigd om mijn baan te gaan verliezen. Ik werk hard en ik lever goed werk. En ik ben goed inzetbaar door de talenten die ik kon opbouwen. Ik herken de hysterische uitspraken niet, van beide kanten. Ik behoor tot een gelukkige minderheid, waar je jezelf kunt opstellen als een internationale humanitaire wezen, boven alle ellende. Is het ook niet elitisme van de middenklas?

Op mijn werk zijn al mijn teamgenoten en mijn baas die uit India komt, wij zijn allemaal van de middenklasse. Dat zie je meteen. Normen en waarden, op je tenen blijven lopen, durven binnen kaders… Het maakt niet uit dat wij allemaal uit verschillende landen komen. Dat is hysterisch.

Aan de andere kant zie je dezelfde patroon en gelijke reactie in de lagere klassen. Er is een slachtoffer. Hij ziet een redder. De redder wijst aan de daders: Marokkanen. Opvolgers van Wilders, ja die geloven in een uitspraak als “Minder Marokkanen. Dat gaan we regelen”. Hoe? Ze weten het niet. Is het ook niet de schuld van de middenklas die blijft doorgaan met werk, met recreatie, met geluk zoeken, met zijn dure fietsen en auto’s en weet ik veel wat, terwijl er honderden mensen hun banen verliezen. Zullen de zachte krachten echt overwinnen ooit? Wat zei Marx over de klassen conflict? Ben ik de drie aap; ik zie niks, ik hoor niks, ik zeg niks. Wie creëert Wilders?

Big Brother is watching me!

Vandaag heb ik voor het eerst de NFC (near field communication) systeem van mijn smartphone gebruikt. Op mijn werk hebben wij nieuwe high technology printers gekregen. Gisteren heeft elke werknemer een witte sticker gekregen op zijn pasje. De witte stickers zorgen ervoor dat de werknemers zichzelf kunnen identificeren. Zodra de koppeling met het werknemersnummer en het witte stickertje gemaakt wordt, dan kan je jezelf identificeren met het witte stickertje. Je nummer is gekoppeld aan je printopdracht dus. Elke keer als je iets wilt uitprinten, houd je je stickertje voor het leesscherm van de printer en kun je je pagina’s uitprinten. In principe mag je gebruik maken van elke printer op het terrein.

Ik werk bij een gigantisch bedrijf. Dat je bij ons een onbeperkte aantal printers mag gebruiken betekent dat je echt heel veel printers tot je beschikking hebt. Wij hebben niet overal wi-fi, maar dat kan je oplossen als je je blackberry kunt gebruiken. Dus, technologie is alleen maar handig. Wij kunnen efficiënter werken, hoera!

Vandaag heeft een collega mij verteld dat ik in plaats van de witte sticker, de NFC functie van mijn smartphone kan gebruiken. Ik werd erg blij toen ik met mijn HTC bij de printer stond. NFC aan, dichterbij het schermpje komen, nog dichterbij, en ja! Het werkt! Ik kan me identificeren met mijn smartphone. Als ik zonder mijn pasje in een ander gebouw ben, kan ik alsnog een printopdracht geven met mijn persoonlijke telefoon. Klinkt erg handig!

Maar er is ook een minder leuke kant. Bij deze nieuwe printers is het ook mogelijk om alle gegevens in de gaten te houden. De gegevens kunnen centraal opgeslagen worden. Dan het is erg makkelijk om een willekeurige query te draaien. Welke werknemer heeft hoeveel gekleurde A3tjes uitgeprint? Wanneer en waar? Wat kost het voor het bedrijf? Wat voor printgedrag heeft deze werknemer? Enzovoort enzovoort… Het is handig, maar toch ga ik extra opletten vanaf nu. Big Brother is watching me met extra sterke brillen!

Ontdekkingen, wereldbewoners en missies

Wie veel reist weet meer dan wie veel leest” is een uitspraak in het Turks. Mijn reizen hebben me geleerd dat het eigenlijk wel klopt. Ik ben altijd een reiziger geweest en nooit een toerist. Tijdens mijn reizen wil ik altijd een stukje “lokaal” proeven. Hipste café van tegenwoordig, of lekkerste broodzaak waar alle vaders van de stad hun kinderen meeneemt, leukste bar, een dorpje…

In een onbekende terrein zijn is altijd anders. Leerzaam en leuk. Terug kunnen komen is nog leuker. Daarom zou ik de one-way Mars missie nooit snappen. Een Nederlandse privé bedrijf zoekt mensen voor een Mars missie. Daar zullen ze een kolonie bouwen. En er is geen terug weg. Duizenden mensen hebben gereageerd op de oproep. Ze zullen nooit meer terug komen op de aarde. Leven in Mars, zonder zee, zonder golven, zonder duiken, zonder bomen en gras, zonder vogeltjes, zonder theater, zonder schilderijen, zonder je dierbaren… Ik kan het nooit doen. Ondanks alle andere ervaringen, vind ik het goed om terug te komen. Back home is de leukste… Ik waardeer alles wat ik heb in mijn leven en kan niet zo maar wegdoen voor een Mars missie. Ik kan wel naar Kars voor een tijdje, tenminste 3 letters zijn dezelfde :-)

Ik spreek de Engelse taal sinds mijn 11e. Tot Oktober 2013 was ik nooit naar Engeland geweest. De taal spreken zonder naar de land van de taal gaan had ik nooit vreemd gevonden. Met de dronken Engelse toeristen in Turkije, tv series, films en boeken wist ik zoveel van Engeland, had ik het gevoel dat er geen mysterie was voor mij. Het was gewoon de moeite niet waard leek me. Ik wil liever de onbekende ontdekken. Sinds vorige jaar heb ik best wel veel van Engeland gezien. Engeland is meer dan de dronken meiden met korte rokjes en veel meer dan "Coupling". Eigenlijk met een reisje kijk je ook anders naar je eigen woon-land, in mijn geval Nederland.

Wat heb ik geleerd van mijn microavontuurtjes en reizen in 2013/2014? Winter Efteling is leuker dan de gewone Efteling. Broek in Waterland is een prachtig dorpje met aardige mensen, maar ik zou nooit in een klein dorpje kunnen wonen. En, Nederland is een prachtig land.

Mons is echt een mooie stad, maar heeft een donkere kant zoals Charleroi, toch is Mons de culturele hoofdstad van Europa in 2014. Brussels vind ik altijd top, maar het is echt een Babel Toren. Amsterdam mengt iedereen met Engels en met een nonchalante vrijheid. Brussels is een puinhoop met al die mensen met allerlei talen en die geforceerde vrijheid. Een beetje saai eigenlijk.

Engelse mensen hebben minder persoonlijke afstand dan de Nederlanders. Voor vreemden zijn ze opener, leuker, liever en attenter. In het algemeen vind ik Engeland een top land. Een land dat heel veel meer te bieden heeft. Naast Turkije, Nederland en Duitsland, vond ik Italië de mooiste land van de wereld. Mijn top 4. Nu heb ik Engeland ook op mijn top lijst.

Frankrijk was niet nieuw voor mij, wel heb ik andere plekken in Frankrijk ook mogen ontdekken. Frankrijk vind ik ook leuk, alleen niet te vergelijken met mijn top landen. Met een Franse taxi chauffeur kan ik wel chatten over parachute sprongen en snowboarden, met weinig Frans, wel met een beetje gebaren taal en beelden uit google. Franse mensen zijn lief, leuk en enthousiast. En, daar houdt het op.

In Engeland voelt het zo goed, daar kon ik wel wonen, maar tja, na Amsterdam vind ik elk plek als een ontdekkingstocht, missie bereikt, ontdekt, dus terug naar “home”. Ik ben weer blij dat ik terug kan komen en dat we terug zijn gekomen.

Elke reislusthebber heeft meteen een volgende plan. Voor mij, Japan is echt een interessante land. Mijn volgende bestemming? Daar kan ik zeker creatieve bevindingen dichter bij zien, dingen die onnodig maar anders zijn. Bijvoorbeeld de sinaasappel met vijfhoeken. Japanners hebben twee jaar werk van gemaakt om de sinaasappeltjes anders te laten groeien. Bizar… Wereld en de bewoners van de aarde zijn zo interessanter dan Mars... Zeker ontdekkingswaard.