Hardlopen of auto kwijt raken- welke kost meer energie?

Afgelopen zondag heb ik deelgenomen bij het Twiske hardloopevenement. Ik heb een kleine 3 km hardgelopen. Het duurde 20 minuten. Niet een top prestatie, maar nu heb ik een baseline en het kan alleen maar beter vanaf nu! Nadat ik de finish bereikt heb, was ik heel blij, erg moe, maar ook vol met energie… Heel gek is dat. Waarschijnlijk had ik een soort runners high.

Gelukkig was ik erg blij door de endorfine. Anders, de zoektocht naar mijn auto had heel erger kunnen zijn… Ik ben 75 minuten bezig geweest om mijn auto terug te vinden. Na een uur zoektocht zonder enige tastbaar resultaat, heb ik iemand gevraagd of hij mij kon helpen. Gelukkig was hij wel bereid om te helpen. En, toevallig was hij een van de beste hardlopers. Gisteren was hij de tweede geworden van de 22 km loop. En, hij kwam ook uit Zaandam. Hij heeft mij in zijn auto rond gereden en na een minuut of tien heb ik mijn auto weer kunnen zien, dankzij hem. In de auto hebben wij niet zo veel gesproken. De onvermijdelijke vraag vanwege mijn accent en mijn woordkeuze was natuurlijk “Waar kom je vandaan?”. Ik had de vraag ietsje anders opgevat. “Zaandam” zei ik. “Oostzijde”. “Een van de flats daar?” “Ja, vlakbij”. "Ik kom ook uit Zaandam" zei hij. "De Zuidzijde".

Na 8 minuten rondgereden hebben, vroeg hij of hij mij beter naar huis kon brengen. “Nee, ik kan niet binnen. Ik heb de sleutels in de auto laten staan” antwoordde ik. Logisch, hij zou toch die kant opgaan. “Heeft niemand de sleutels? Je vrienden? Je buurvrouw?” vroeg hij. Tja, als mijn vriend thuis was, kon ik in ieder geval binnen gaan… “Nee, alleen mijn vriend. Maar hij zit op dit moment op de GroenLinks Congres”. “Is je vriend Zaanse?” “Ja, hij komt uit Zaandam”. Daarna heeft hij paar vragen gesteld zoals of ik deze straat herkende, waarop mijn antwoord niet zo zeker was. Hij heeft mij weer gevraagd, “Zo hij is Zaanse… Hoe heet je vriend?” Ik vertelde de naam. Ik zei ook dat hij in Hogeschool Alkmaar gestudeerd heeft. “De naam ken ik niet. Maar, ik heb ook daar gezeten”. Ik onderbrak hem: “Deze straat kon wel de juiste zijn… Bij zo een bocht heb ik mijn auto neergezet, het was één van deze straten…Met hoge drempels… Niet de chique huizen… Ja, ja, ja! Daar is het… Dat is mijn auto…” Ik stapte meteen uit. “Ik ben je heel erg dankbaar. Dank je wel. Ik zal je naam vinden van de uitslagen“ riep ik toen ik de deur dicht probeerde te krijgen. Hij zei: “Ja, misschien tot ziens in een ander evenement. Veel succes. Wel thuis.” Toen ik in mijn auto stapte heb ik gezien dat hij bezig was met zijn mobiel… ‘Hij komt uit Zaandam en van Landsmeer naar Zaandam heeft hij TomTom nodig?’ dacht ik heel snel. ‘Dan is mijn zoektocht naar mijn auto in een onbekend terrein is niet zo slecht’.

In mijn auto heb ik mijn mobiel gepikt en meteen mijn vriend vertelde over mijn resultaat en ook over mijn auto incident. Hij schreef: “Je hebt wat verbeterpunten… zoals het sneller vinden van je auto. Hihihi…” Daarna heb ik dezelfde verhaal aan mijn zwager verteld, wat hij een beetje sip vond.

Goed dat ik over alles en nog wat praat. Tegen zeven uur kwam mijn vriend terug. Ik was al thuis. Ik heb hem het hele verhaal nogmaals verteld en hij begon over zijn verhaal. Zelfs ik was trots met zijn partij deze keer. Hij heeft het congres zelf meegemaakt, dus hij was vol met verhalen… Toen hij iets wilde laten zien, pakte hij zijn mobiel, keek hij naar de linkedin request… Van hem moest ik meteen naar het scherm kijken. “Hoi… Ik hoop dat je vriendin veilig thuis is gekomen. En, hoop ik dat zij niet uit het veld geslagen wordt vanwege het kwijtraken van de auto”. Het was van mijn hardloper “kennis” wie vanmiddag mij hielp met de zoektocht naar mijn auto. Hij was blijkbaar niet bezig met het invoeren van zijn adres toen, maar met het invoeren van de naam van mijn vriend…