Meester en gezel

Tegenwoordig ontmoet ik alleen maar mensen die geld verdienen van de bezigheden wat ze eigenlijk ook graag zonder geld zouden kunnen uitoefenen. Dan wordt het juist gezelliger om met hun tijd door te brengen. Sinds vorige jaar wilde ik mijn Nederlands verbeteren op een speelse manier. Anders vind ik het te saai en zou ik de lessen als verplichting voelen. Gelukkig heb ik iemand gevonden wie ervan houd: Het spelen met de taal.

Mijn huiswerk is een artikel geschreven door Maarten Everblij uit de Volkskrant van 17 September 2011. De opdracht is elke alinea samenvatten in één zin. Gezellig! Leuke stukje dat je in heleboel manieren kan samenvatten. Ik heb de samenvatting hieronder. Als je wilt, kun je ook via de volgende link de echte artikel lezen: http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Archief/archief/article/detail/2915965/2011/09/17/Meester-gezel-4.dhtml

En, voor de "korter is beter" liefhebbers hierbij de samenvatting... Enjoy!

Natuurkundige Jan Zaanen aan de Universiteit van Leiden werkt samen met collega wetenschapper Koenraad Schalm, die 15 jonger is.

De reputatie van Zaanen is zodanig dat hij als meester gezien kan worden in deze samenwerkingsrelatie, echter inhoudelijk blijft hij de gezel.

Schalm, een specialist op het gebied van de snaartheorie, kan zijn wiskundige kennis gebruiken om natuurkundige problemen op te lossen.

Winnen van de Spinozaprijs in 2006 gaf Zaanen de ruimte om iets aantrekkelijks te gaan onderzoeken en hij richtte zich op de snaartheorie.

Een artikel uit 2007 leg de verbanden tussen de snaartheorie en gecondenseerde materie. Schalm kwam dit artikel tegen. Er ging hem een lichtje op! En, toevallig in dezelfde periode ontmoette hij Zaanen en hun samenwerking is begonnen.

Aanloop fase was niet soepel, omdat ze niet konden overeenstemmen over de doelstellingen. Ze zagen dat het moet kunnen, maar hoe wisten ze niet. In de tweede fase verhuisde Schalm naar Leiden en toen werd het makkelijker om elkaar te begrijpen.

In hun onderzoek hebben Schalm en Zaanen experimenten gebruikt om theorieën te toetsen, en vervolgens wiskundig te verklaren.

De senioriteit van Jan geeft legitimiteit aan hun onderzoek waardoor de acceptatie in de wetenschappelijke wereld vergroot wordt.

Door de combinatie van de communicatieve kwaliteiten van Zaanen en bedachtzaamheid van Schalm is er een vruchtbare samenwerking ontstaan.

Parkeren

Mijn nieuwe auto is echt een patser auto, zwarte kleur, met spoilers, speciale sportieve velgen en op een heel korte tijd bereik je de snelheid van 100 Km/uur. Het is een speciale Citroën C2 met een heel grote motor cilinder. Ik merk het heel goed tijdens invoegen en uitvoegen. De nieuwe auto is erg snel!

Vandaag tijdens de lunch pauze hebben Jelmer en Tim (twee collega’s) langs mijn auto gelopen en over de auto gesproken. Nadat ze terug waren hebben ze het aan mij verteld. Tim heeft zelfs de gegevens gecheckt. Ze waren benieuwd of de auto wel snel was zoals ik zei en zoals de beschrijvingen. Ik heb ze meteen uitgenodigd voor een ritje. Ze kunnen het zelf ervaren :-) En, stiekem ben ik blij dat de nieuwe auto aandacht trekt. Ook bij de ingang naar de bedrijfsterrein, bij de poort, wordt ik bijna elke dag gestopt door de beveiliging. Met de Twingo moest ik niet zo vaak stoppen voor een security check.

Na de verhaal van Jelmer en Tim keek ik ook op de www.vwe.nl om de gegevens van mijn nieuwe auto te kijken. Volgens de registratie gegevens heb ik hem al 37 dagen in bezit. 37 dagen… Dat is wel verbazend lang. Met deze auto heb ik inmiddels al meer dan 2,200 km gereden. Ook, ben ik naar plekjes gegaan waar ik nooit eerder was geweest. Dus, nooit eerder met de Twingo. Na de eerste paar dagen, kon ik de C2 wel makkelijk spotten in de parkeer garage van Albert Heijn. Dus, volgens mij ben ik wel eraan gewend.

Toch 37 dagen zijn niet lang genoeg om mijn lieve Twingo te vergeten. Parkeren in Amsterdam is bijna nergens gratis. Elke week moet ik tenminste drie keer ergens parkeren en een parkeerautomaat zoeken. Totdat ik Parkmobile App had, en dat is sinds vorige week, moest ik elke keer bij de parkeerautomaten staan en de kenteken van mijn auto invullen. Hoe vaak heb ik de kenteken van mijn Twingo ingevuld denk je? Tot de laatste week was het bijna elke keer. Tenminste in mijn gedachten had ik nog steeds 83-TGV-7, daarna moest ik soms terug lopen naar de C2 om ervan zeker te zijn… Was het PV JJ of PJ VJ…. Alle combinaties leek me goed genoeg. Met een praktische oplossing, heb ik later een foto gemaakt waar de kenteken duidelijk was. Daarna moest ik niet meer terug lopen, maar wel de telefoon uit de tas halen.

Elke keer stond ik voor de parkeerautomaat en had ik de neiging om de kenteken van de oude auto te invullen. Het is niet dat ik niet wist wat mijn kenteken was. Ongeveer wist ik het wel :-) Het is meer een gevoel of een eerste instinct dat de kenteken wat bij mij hoort is die 83-TGV-7.

Fun factor

Het leek alsof ik mijn blog even aan de kant liet liggen. Ik kon niet zo veel tijd besteden aan schrijven. Het komt deels door goed weer in Amsterdam. Het is ongelofelijk maar waar. Paar dagen achter elkaar hebben wij zelfs boven 30 graden meegemaakt. Nog een belangrijkere reden van mijn afwezigheid was door grote veranderingen in mijn leven. Binnen een korte periode is mijn auto, mijn woonomgeving, mijn relatie status en mijn werk veranderd en behalve mijn werk, waren die veranderingen niet op deze manier verwacht. Nu ben ik weer terug en ben ik weer bezig met mijn Nederlands :-)

In de tussen periode leerde ik duiken met ’t Duikhuis, een Amsterdamse duikschool. Alle instructeurs van deze school waren erg bekwaam en fijne mensen. Op mijn eerste weekend had ik les van Annelies, wie toen nog een duikmaster was. Ik weet niet precies welke woorden ik gebruikt heb, maar aan het einde van onze lesje heb ik Annelies een heel positieve feedback gegeven. Daarna heeft ze met volle overtuiging besloten om een duikinstructrice te worden. Ik wist het helemaal niet.

Ik kan me wel herinneren dat ik het erg prettig vond met haar, omdat zij meer fun had dan ik. Met haar, leren duiken was ontzettend leuk. Zij leerde alles op een speelse wijze. Omdat zij liet zien dat ze veel van genoot, kreeg ik ook extra zin. Met de andere duik instructeurs was het meer een mechanische wijze. “Nu vin pivot, en daarna skill #13…” En, de nadruk lag op negatieve dingen, waar je moet opletten. Annelies was juist gefocust of de positieve. Met Annelies was het, “Wil je vin pivot doen? Die is leuk? Of zullen we eerst beginnen met zonder duikbril zwemmen. Dat is ook cool.” Haar didactische manier spreek mij veel aan. Het ging nooit over de skill zelf. Met haar lessen betekent dat je leert hoe je een bepaalde skill op een leuke manier kan ervaren.

Het is ook boeiend te zien dat mijn feedback een verandering kan brengen op iemand z’n leven. Goed dat ik met volle enthousiasme en openheid mijn gedachten en gevoelens met haar deelde. Anders zou ze nooit weten hoe goed haar lessen waren en wat een geweldige instructrice zij zou worden, of zij al was. Nu durft ze haar open te stellen en andere trainees een kans te geven om haar te ontmoeten. Het is een winst voor de (duik)wereld. Haar beslissing creëert zo veel veranderingen in de wereld. Als je erover denkt, met tientallen trainees per jaar, gaat ze direct invloed hebben op de levens van tenminste die mensen en de mensen in hun omgeving. En indirect op de andere mensen met wie de trainees van haar zullen gaan duiken.

Dus, toch was ik bezig met goeie dingen in deze periode dat ik niet op mijn blog schreef :-)